Τετάρτη 1 Απριλίου 2015

Εμπειρίες από την επίσκεψη σε εργοστάσιο παραγωγής ελαιόλαδου

Αν και ήρθε λίγο καθυστερημένα αυτή η ανάρτηση, θα έπρεπε να έχει γίνει εδώ και μερικούς μήνες.
Όταν κατέβηκα με την γυναίκα μου στην Ιεράπετρα για τις διακοπές Χριστουγέννων, έτυχε να πάω με τον πεθερό μου στο εργοστάσιο που γίνεται η επεξεργασία και η παραγωγή του λαδιού. Οπότε
η συγκεκριμένη ανάρτηση θα έχει περισσότερο εικόνα και ελάχιστα λόγια, άλλωστε μετά από τόσο
καιρό δεν είναι εύκολο να θυμηθώ ποια ακριβώς είναι τα στάδια, αλλά μόνο τα πολύ βασικά.
Πάντως ήταν ξεχωριστή εμπειρία, και αυτό που μου μένει πλέον είναι να πάω και στο μάζεμα των ελιών το φθινόπωρο, που είναι και πιο ζόρικο.

Ο καθένας φέρνει σε μεγάλα τσουβάλια τις ελιές που έχει μαζέψει.


 Αρχική επεξεργασία: Διαχωρίζονται οι ελιές από τυχόν φυλλαράκια, κλαδάκια που υπάρχουν μέσα.
Τα τσουβάλια αδειάζονται σε αυτό το μεγάλο "χωνί".

















 Στον χώρο αυτό γίνεται η επεξεργασία του πολτού για να παραχθεί καθαρό λάδι.






 Διαχωρισμός υγρού (λάδι) και στερεού στοιχείου της ζύμης (πυρήνα).

Το τελικό αποτέλεσμα καθαρό λαδάκι. Οφείλω να ομολογήσω εδώ ότι ο πεθερός μου έπεσε μέσα στην πρόβλεψη του για το πόσο καθαρό λάδι θα βγει από την διαδικασία. Μιλάει η εμπειρία άλλωστε.



Σε αυτές τις μεγάλες δεξαμενές (το λάδι έχει διαχωριστεί ανάλογα με την οξύτητα), αποθηκεύεται το λάδι.


Εύχομαι καλό μήνα σε όλους!

Παρασκευή 6 Μαρτίου 2015

Οι φυλές των αστικών συγκοινωνιών στην πρωτεύσουσα

   Ξέρω τι θα πείτε όσοι αναγνώστες έχετε απομείνει, ότι δεν είμαι και πολύ συνεπής με τον εαυτό μου. Είχα υποσχεθεί στον εαυτό μου και σε εσάς περισσότερες αναρτήσεις, και αντί αυτού έχω να γράψω σχεδόν 2 χρόνια. Αρκετές φορές ενώ είχα σκέψεις στο μυαλό μου που μπορούσαν να μεταφερθούν ως αναρτήσεις, τελικά δεν το έκανα για χψ λόγους.

   Βέβαια επειδή πάντα ήθελα κατά κάποιο τρόπο να καταγράφω, σκέψεις, ιδέες, γεγονότα στην ζωή μου αποφάσισα από τις αρχές του χρόνου να έχω ένα ημερολόγιο το οποίο να ενημερώνω σε καθημερινή βάση. Μαζί με το ημερολόγιο, και αν το μπορέσω τελικά, θέλω να καταγράφω στο ιστολόγιο και κάποιες σημαντικές στιγμές, εικόνες, ιδέες ή όπως αλλιώς θέλετε πείτε το από το σήμερα και το χτες. Όπως θα δείτε άλλαξε και ο τίτλος του blog.

   Αλλά ας μην το αναλύω πολύ, πρέπει να περάσω στο θέμα της ανάρτησης. Και αυτό έχει να κάνει με τα είδη (ή τις φυλές καλύτερα!) των ανθρώπων που συναντάω χρησιμοποιώντας τις αστικές  συγκοινωνίες στην Αθήνα για να πάω στην δουλειά μου. Ας προσπαθήσω να τους κατατάξω σε κατηγορίες λοιπόν :

- η πλειοψηφία (όχι και μεγάλη πάντως) θα έλεγα είναι η κατηγορία στην οποία θα τοποθετούσα τον εαυτό μου. Είναι σχεδόν ανέκφραστοι, που και που βγάζουν το κινητό τους για να διαβάζουν καμιά
είδηση, να ανταλλάξουν μηνύματα. Είναι σχετικά ευγενής, περιμένουν να βγει από το μετρό ο κόσμος πριν επιβιβαστούν σε αυτό, και δεν θα κάτσουν να στριμωχτούν αν δουν ότι δεν χωράνε.

- Μια κατηγορία από μόνη της είναι οι άνθρωποι της τρίτης ηλικίας. Στους περισσότερους από αυτούς σου βγαίνει αυτόματα στην συμπεριφορά σου, ότι πρέπει να τους παραχωρήσεις την θέση για να κάτσουν ή να τους μιλήσεις ευγενικά. Υπάρχει μια υποκατηγορία εδώ, των γκρινιάρηδων/δυσφορούμενων που ακόμα και να σηκωθείς να τους προσφέρεις την θέση σου δεν πρόκειται να ακούσεις ένα ευχαριστώ.

- Μια κατηγορία είναι και αυτοί που πάντα τους βλέπεις με ένα βιβλίο στο χέρι. Διαβάζουν στο μετρό, στον ηλεκτρικό, στο λεωφορείο, στην στάση, στις κυλιόμενες. Απορώ και εγώ πώς και δεν χάνουν την στάση ή δεν σκοντάφτουν. Τέτοια αφοσίωση πια!

- Άλλη μια μικρή κατηγορία, είναι οι μουσικόβιοι. Δεν λένε με τίποτα να βγάλουν τα ακουστικά από τα αυτιά τους, ενώ δεν είναι και λίγοι εκείνοι που έχουν αρκετά δυνατά την μουσική (προφανώς για να ακούμε και οι υπόλοιποι).

- οι χαρτογιακάδες, καριερίστες. Τους καταλαβαίνεις από το ντύσιμό τους. Ντυμένοι πάντα με κοστούμι, γραβατούλα, σένιο παντελονάκι διαβάζουν την πολιτικό/οικονομική εφημερίδα τους
και παράλληλα μιλάνε στο ένα από τα δέκα τηλέφωνα που έχουν για business.  

- Φυσικά δεν θα μπορούσε να λείψει η κατηγορία των Ελληναράδων, και σε αυτό το ζήτημα. Σε αυτή την κατηγορία θα εντάξω τα ζωντόβολα που ενώ είναι γεμάτος ο συρμός ή το λεωφορείο, έρχονται και σπρώχνουν για να χωθούν και αυτοί σε καμιά γωνία. Εδώ ανήκουν και όσοι, ενώ κλείνουν οι πόρτες έρχονται με φόρα και με τα χέρια τους τις κρατάνε ανοικτές, και μετά χαζογελάνε για να δειξουν σε φίλους/γκόμενα το σπουδαίο τους κατόρθωμα. Μπράβο γίγαντα! Εδώ θα λογαριάσω και όσους μπαίνουν σε μετρό, λεωφορείο και κρατάνε στο χέρι φαγητό, ποτό. Που μιλάνε τόσο δυνατά λες και είναι στο σπίτι τους. Κάποιοι είναι και οξύθυμοι και μπορεί να σε βρίσουν για το τίποτα, χωρίς να καν να τους μιλήσεις. Μπορεί να τους ενοχλεί και η φάτσα των γύρω τους. Ναι έχει τύχει, δεν είναι πλάκα! Μου έχει τύχει όταν πήγαινα λύκειο, να είμαι σε λεωφορείο, και να γυρίζει μια γριά και να λέει σε μια κοπέλα "Μα πώς είσαι έτσι;; τι  φάτσα είναι αυτή; τα χάλια σου έχεις!! Φύγε από δώ μπάζο!!". Αρκετοί από αυτούς, κυρίως είναι και σε νεαρή ηλικία. Δεν έχουν κανένα σεβασμό στον συνάνθρωπο. Δεν σηκώνονται με τίποτα για να κάτσει ένας γεροντάκος, ή μια εγκυμονούσα, ή κάποιος με σοβαρό θέμα υγείας. Αδιαφορούν ακόμα και στις παρατηρήσεις των υπολοίπων.

- Ξεχωριστή κατηγορία αποτελούν, οι επαίτες. Εδώ είναι λίγο ιδιαίτερη περίπτωση, γιατί δεν θέλω και να κοροϊδεύω ανθρώπους που μπορεί να έχουν πρόβλημα υγείας. Είναι δύσκολο για έναν άνθρωπο που δεν έχει πόρους, να έρχεται σε δύσκολη θέση και να ζητάει έστω και μια ελάχιστη βοήθεια. Θα πρέπει βέβαια να δεχτούμε ότι υπάρχει και ένα κομμάτι από αυτούς που επαιτούν και μπορεί να μην έχουν κανένα πρόβλημα. Αναφέρομαι ειδικά σε εκείνους που έρχονται και ζητάνε επιτακτικά λεφτά, και αν τους απαντήσεις μπορεί να σε βρίσουν από πάνω.

- Οι ναρκομανείς και οι άνθρωποι που γενικότερα βρίσκονται υπό την επήρεια ουσιών, σου δίνουν την αίσθηση ότι βρίσκονται σε τελείως διαφορετικό κόσμο. Παρότι αρκετοί τους θεωρούν περιθωριακούς, δεν έχω παρατηρήσει ποτέ να έχουν δημιουργήσει κάποιο πρόβλημα.


Ελπίζω να μην ξέχασα κανέναν, αν και όλοι μας λίγο πολύ αποτελούμε ειδική κατηγορία!

Δευτέρα 3 Ιουνίου 2013

Παιδί και σωστή ανατροφή

   Αν θεωρεί κάποιος οτι είναι εύκολη υπόθεση να δημιουργήσεις μια σωστή οικογένεια από την αρχή μέχρι το τέλος είναι γελασμένος. Απαιτείται μεγάλη ευθύνη και προσοχή, από την πολύ μικρή ηλικία και για όλο το χρονικό διάστημα μέχρι την ενηλικίωση του παιδιού. Είναι εύκολο να γίνει ένα λάθος από τους γονείς, για το οποίο να μετανιώνουν αργότερα στην ζωή τους.


   Αφορμή για το σημερινό post, μου έδωσαν περιστατικά που συνέβησαν πρόσφατα και έγιναν γνωστά στο πανελλήνιο από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, αλλά και από πολλά μικρά παραδείγματα που βιώνω μέσα από την καθημερινότητα του. Από όλα τα παραπάνω έχω καταλήψει στο συμπέρασμα, οτι ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια κάποιες έννοιες και αξίες όπως ο σεβασμός, η αλληλοεκτίμηση, το ήθος, η εμπιστοσύνη, η ειλικρίνεια και άλλες δεν υπάρχουν στην νέα γενιά, όσο παλαιότερα. Θεωρώ οτι την πιο μεγάλη ευθύνη για αυτό το πρόβλημα έχουν οι γονείς που δεν φρόντισαν να περάσουν κάποιες από τις αξίες για τις οποίες έμαθαν από τους παλιότερους στην επόμενη γενιά.  
   

  Δεν είναι και πολλές μέρες που πέρασαν από τότε που μαθεύτηκε το περιστατικό με την μαθήτρια Γυμνασίου η οποία έκανε ολόκληρο ταξίδι για να ζήσει με τον έρωτά της με κάποιον που είναι 10 χρόνια μεγαλύτερος. Αλοίμονο αν ένα παιδί σε αυτή την ηλικία έχει μάθει οτι μπορεί να κάνει ότι θέλει, χωρίς να υπάρχουν συνέπειες. Έκπληκτος άκουγα τον αστυνομικό διευθυντή να λέει οτι τα παιδιά είναι ερωτευμένα. Θα μπορούσαμε τότε να δικαιολογήσουμε τον έρωτα μιας 8χρονης με έναν 30αρη γιατί πολύ απλά την τα παιδιά "αγαπιούνται"; Αναρωτιέμαι τι ανατροφή πήρε, ακόμα κι αν οι γονείς της για κάποιο λόγο δεν υπάρχουν ή απουσιάζουν. Το παραπάνω είναι ένα μόνο παράδειγμα για το πώς σκέφτονται σήμερα πολλά παιδιά, στην προεφηβική και εφηβική ηλικιά. Υπάρχουν πολλά άλλα. Κάθε μέρα ακούω και βλέπω συνέχεια περιστατικά, όπου παιδιά δεν δείχνουν τον παραμικρό σεβασμό πρός τους μεγαλύτερους τους. Στο μετρό βλέπω κοριτσάκια, να κάθονται χαλαρές ενώ υπάρχει δίπλα κάποιος ηλικιωμένος που είναι όρθιος και έχει ανάγκη να κάτσει. Στον δρόμο ακούω πολλές φορές μαθητές/μαθήτριες να βρίζονται με ακατανόμαστες εκφράσεις και αν κάποιος τους κάνει κάποια παρατήρηση τον "λούζουν" με γαλλικά κι εκείνον. Φαντάζομαι στο σχολείο οι καθηγητές βιώνουν πολύ χειρότερες καταστάσεις.

Το κακό είναι οτι σε πολλές περιπτώσεις χάνεται το μέτρο, και οδηγούμαστε σε άσχημες καταστάσεις όπως με την 13χρονη πρόσφατα. Η διαπαιδαγώγηση και ο εφοδιασμός του παιδιού με αξίες και ιδανικά είναι πολύ σημαντικά ζητήματα για την ανατροφή του. Το να λέμε συνεχώς μπράβο, και να αναλωνόμαστε σε διθύραμβους στα μέσα ενημέρωσης για το πόσο συνειδητοποιημένη και "έξυπνη" είναι η νέα γενιά, δεν βοηθάει πάντα. Πρέπει να λέμε τα σωστά, αλλά πρέπει να λέμε και τα άσχημα και να τα καυτηριάζουμε έτσι ώστε να μην επαναλαμβάνονται.

Καλό απόγευμα.
  

Δευτέρα 20 Μαΐου 2013

Ύπνος το καλύτερο φάρμακο...

     Αλήθεια πόσοι πιστεύουν οτι ο ύπνος και η ξεκούραση, δεν είναι απαραίτητα συστατικά για μια φυσιολογική ζωή χωρίς προβλήματα υγείας; Μολονότι, υπάρχουν αρκετοί συνάνθρωποί μας που εργάζονται σκληρά για πολλές ώρες την ημέρα, είμαι σίγουρος οτι αν είχαν την δυνατότητα θα προτιμούσαν να ηρεμήσουν, και να κοιμηθούν για λίγο. Ο ύπνος είναι απολύτως απαραίτητος, για να γεμίσεις τις μπαταρίες σου, και να ανταπεξέλθεις στις δυσκολίες της δουλειάς, και της καθημερινότητας. Η έλλειψή του, οδηγεί σε ατονία, σε λάθη, και πολλές φορές εκνευριζόμαστε και χάνουμε την υπομονή μας.

    Ο σύγχρονος τρόπος ζωής, μέσα στις μεγαλουπόλεις, όπου η μεγάλη πλειοψηφία των κατοίκων ζεί σε ένα μικρό διαμέρισμα μας έχει φέρει σε μια κατάσταση όπου δεν μπορούμε να έχουμε πολλές στιγμές ηρεμίας και χαλάρωσης. Άλλες φορές, τυχαίνει να έχουμε γείτονες που κάνουν φασαρία, ή να ζούμε σε μια γειτονιά σε κάποιο μεγάλο αυτοκινητόδρομο, ή ακόμα και στο ίδιο μας το σπίτι να μην μπορούμε να ησυχάσουμε.

  Προσωπικά δεν έχω και πολύ καλές σχέσεις με τον ύπνο εδώ και πολλά χρόνια. Αν και παλιότερα όταν ζούσα με την οικογένεια μου, και γενικότερα η γειτονιά ήταν ήσυχη, μου αρκούσαν κάποια λεπτά για να αποκοιμηθώ. Όταν πριν 12 χρόνια μετακόμισα στο νέο σπίτι στις γραμμές του τρένου, χρειάστηκε μια περίοδος προσαρμογής, για να μπορέσω να συνηθίσω το θόρυβο από τα τρένα. Ευτυχώς η πολυκατοικία ήταν σχετικά ήσυχη, και αυτό βοήθησε να έχω λίγο παραπάνω ηρεμία. Που και πού ακουγόταν η τηλεόραση της γιαγιάς από δίπλα, η οποια μάλλον έχοντας πρόβλημα στην ακοή θα έπρεπε να την βάζει λίγο πιο δυνατά. Αλλά εντάξει, αυτό δεν είναι και τόσο σοβαρό για να γκρινιάξω.

Κάποια στιγμή έφυγα για να ολοκληρώσω την στρατιωτική μου θητεία, και έλειψα εναν χρόνο από το σπίτι. Σε αυτό το διάστημα, η γιαγούλα πέθανε, και ήρθε ένας αλλοδαπός να μείνει μόνος του στο διαμέρισμα. Μετά από λίγο διάστημα, άκουγα διάφορους που πηγαινοέρχονταν δίπλα, άλλους πιο μεγάλους και άλλους πιο μικρούς. Για να μην μακρυγορώ, τα επόμενα χρόνια, ήρθε και η γυναίκα του και έκανε τρία παιδιά. Είχα την ατυχία, η κρεβατοκάμαρα να είναι δίπλα στο σαλόνι τους, οπότε τα μικρά τα άκουγα στερεοφωνικά όλη μέρα. Το επίσης ατυχές είναι, οτι οι τοίχοι ανάμεσα στα διαμερίσματα είναι πολύ λεπτοί άρα ότι κάνεις το ακούει και ο δίπλα σαν να είναι μέσα στο σπίτι.
Το αποτέλεσμα είναι τα τελευταία 8 χρόνια, να είμαι σε μια κατάσταση όπου κοιμάμαι με δυσκολία, και αναγκάζομαι τις περισσότερες φορές είτε να βάζω ωτοασπίδες είτε να ανοίγω τον υπολογιστή για να ακούω τον θόρυβο του τροφοδοτικού παρά τις φωνές των παιδιών.
Ένα ακόμη αρνητικό είναι οτι τα τελευταία χρόνια, δεν μπορώ να συγκεντρωθώ εύκολα από τον θόρυβο, να διαβάσω ένα βιβλίο, να ακούσω μια είδηση κλπ. Για μεσημεριανό ύπνο, ούτε λόγος φυσικά.

    Θα μπορούσα να την δικαιολογήσω την κατάσταση, αν τα μικρά ηταν 2-3 ετών με το σκεπτικό οτι δεν καταλαβαίνουν. αλλά όταν είναι 7-8 χρονών είναι απαράδεκτο. Δυστυχώς δεν είναι η πρώτη ούτε η τελευταία φορά, που κάποιοι δεν σέβονται τις ώρες κοινής ησυχίας και το δικαίωμα του γείτονα να ξεκουραστεί και να κοιμηθεί. Ένας σωστός γονιός δεν νομίζω οτι αφήνει τα παιδιά του να παίζουν στο σπίτι μέχρι τις 12-1 την νύχτα ενώ την επόμενη έχουν σχολείο. Τα πρώτα χρόνια ειδικά, τα παιδάκια έπαιζαν μέχρι και τις 3 την νύχτα! και το πρωί εγερτήριο μετά τις 12.

 Ευτυχως την τελευταία εβδομάδα, μετά την επιστροφή από τις διακοπές του Πάσχα, οι "ήσυχοι" γείτονες έφυγαν για αλλού και μας έχουν αφήσει στην ησυχία μας. Τις τελευταίες μέρες απολαμβάνω στην κυριολεξία τον ύπνο, είτε βραδινό είτε μεσημεριανό, αλλά και τις στιγμές χαλάρωσης. Η διαφορά στην διάθεση είναι μεγάλη μετά από ένα ευχάριστο ύπνο. Ελπίζω να μην έρθουν σύντομα νέοι γείτονες, ή τουλάχιστον όταν έρθουν να είναι πιο ήσυχοι και να σέβονται την ηρεμία του διπλανού τους.


Καλό απόγευμα.

Παρασκευή 17 Μαΐου 2013

Επανεκκίνηση

Χρόνια πολλά και Χριστός Ανέστη!

Μετά από 7 μήνες που έγραψα την τελευταία μου ανάρτηση, έχουν αλλάξει πολλά πράγματα στην ζωή μου. Έγινα νονός, παντρεύτηκα, και έγινα και θείος! Αν μην τι άλλο πολλές χαρές, δεν πρέπει να έχω κανένα παράπονο. Όλο αυτό το διάστημα, αραιά και πού μου ερχόταν στο μυαλό αυτό το ιστολόγιο, το οποίο έχει πιάσει πλέον αράχνες και δεν ήξερα αν πρέπει να το κλείσω ή να το αφήσω ανοιχτό. Βλέποντας την λίστα με τα ιστολόγια που παρακολουθούσα, παρατηρώ οτι αρκετοί έχουν πλέον εγκαταλείψει το άθλημα, και όπως κι εγώ έχουν να κάνουν αρκετούς μήνες κάποια ανάρτηση.

Τελικά είπα να κάνω μια επανεκκίνηση, στην ενασχόληση με τα ιστολόγια και να προσπαθήσω να ασχοληθώ λίγο πιο ενεργά ακόμα και αν πλέον δεν έχει μείνει κανείς αναγνώστης!

Οπότε σε αναμονή μιας νέας ανάρτησης φίλοι μου!

Καλό απόγευμα και καλά να περνάτε ολοι!


Παρασκευή 12 Οκτωβρίου 2012

Οι καταλήψεις ώς μορφή κινητοποιήσεων σήμερα

Καταρχήν καλό φθινόπωρο σε όλους και καλή δύναμη να έχουμε όλοι.
Το θέμα των καταλήψεων μου ήρθε στο μυαλό αυτές τις μέρες διαβάζοντας ειδήσεις
που αναφέρονται σε κινητοποιήσεις/καταλήψεις που γίνονται σε σχολεία και θυμήθηκα κι
εγώ τα παιδικά μου χρόνια. Κάθε χρόνο τα ίδια γίνονται δηλαδή, ενώ σε κάποιες περιπτώσεις
όπου έχουμε κάποιο νομοσχέδιο που πρόκειται να ψηφιστεί οι κινητοποιήσεις είναι πιο δυναμικές.
Γύρω στο 1990 όταν πήγαινα 1η Γυμνασίου είχαμε τον νόμο Κοντογιαννόπουλου όπου έφερε μεγάλες αντιδράσεις στην εκπαιδευτική κοινότητα, και καταλήψεις που είχαν κρατήσει έξι (6) εβδομάδες, και τελικά ακυρώθηκε ο νόμος μετά και τα τραγικά γεγονότα με την δολοφονία του
καθηγητή Τεμπονέρα.
  
   Από τότε ακολούθησαν κι άλλες κινητοποιήσεις σε όσες προσπάθειες έγιναν για την αλλαγή του εκπαιδευτικού συστήματος (βλέπε νόμο Αρσένη κλπ). Αντίστοιχες κινητοποιήσεις γίνονται σχεδόν κάθε χρόνο και στα Πανεπιστήμα/ΤΕΙ με καταλήψεις που αποφασίζονται απο τους φοιτητικούς συλλόγους (με "δημοκρατικές" διαδικασίες σε κάποιες περιπτώσεις).
Η απορία μου είναι αν πράγματι, οι καταλήψεις σήμερα μπορούν να έχουν το επιθυμητό αποτέλεσμα σε ότι αφορά τις διεκδικήσεις των φοιτητών/μαθητών αλλά και τι πίεση μπορούν να ασκήσουν σε ανώτερο επίπεδο προκειμένου να επιτύχουν αλλαγές ή ακύρωση ενός νόμου.
    
    Το άλλο θέμα είναι οι δικαιολογίες και τα αιτήματα που επικαλούνται προκειμένου να γίνουν καταλήψεις. Ειδικά στην περίπτωση των σχολείων, έχω ακούσει πολύ αστείες δικαιολογίες, ενώ υπάρχουν πολύ σοβαρά θέματα που θα έπρεπε να τους απασχολούν για το μέλλον τους, και σε αυτά θα έπρεπε να επικεντρώνονται για να πιέσουν την ηγεσία του Υπουργείου. Έχω την εντύπωση οτι
οι καταλήψεις στα σχολεία γίνονται περισσότερο επειδή είναι μόδα, παρά για λόγους ουσίας και δεν προσφέρει κάτι στην εκπαιδευτική κοινότητα.

     Σε  ότι αφορά τα Πανεπιστήμια, επειδή τυχαίνει να είναι και ο χώρος εργασίας μου και βλέπω κάποια πράγματα από κοντά, η λογική των καταλήψεων παραμένει αν και για διαφορετικούς λόγους.
Για να πώ την αλήθεια δεν είναι και άσχημα που καθόμαστε όταν κάνουν κατάληψη (χεχε), αλλά
βλέποντας το θέμα γενικότερα δεν νομίζω οτι κερδίζουν κάτι οι φοιτητές με τις καταλήψεις. Ούτε πιέζουν κάποιους, ούτε γενικότερα έχει αλλάξει κάτι τόσα χρόνια με την ίδια μορφή κινητοποιήσεων.
     
    Ένα επιπλέον πρόβλημα στην πανεπιστημιακή κοινότητα είναι και οτι δεν υπάρχει ενιαία γραμμή από όλους τους φοιτητές σχετικά με τα αιτήματα και τις διεκδικήσεις. Αρκετές παρατάξεις βάζουν μπροστά και το κομματικό συμφέρον και δεν ενδιαφέρονται τόσο για τα ζωτικά προβλήματα της εκπαίδευσης σε τοπικό (πανεπιστήμιο) αλλά και σε συνολικό επίπεδο. Δεν είναι λίγες οι φορές
που τσακώνονται οι παρατάξεις μεταξύ τους (όχι μόνο λεκτικά, αλλά και με προπυλακισμούς ή ακόμα και ξυλοδαρμούς). Οι δε αποφάσεις για κατάληψη σε κάποιες περιπτώσεις, λαμβάνονται με όχι και τόσο δημοκρατικό τρόπο.
   
   Την προηγούμενη χρονια για παραπάνω από έναν μήνα είχαμε καταλήψεις, χωρίς κανένα κέρδος για τους φοιτητές, με αποτέλεσμα εκτός απο τις εγγραφές να καθυστερήσει και η εξεταστική, και μετά να τρέχουν και να μην φτάνουν οι φοιτητές να δίνουν μαθήματα.

   Συνολικά θεωρώ οτι οι καταλήψεις ως μέσο πίεσης, και ως μέσο διεκδίκησης δίκαιων αιτημάτων θα πρέπει να είναι η ύστατη επιλογή και αφού θα πρέπει να έχουν εξαντληθεί όλα τα περιθώρια διαλόγου και διαπραγματεύσεων. Σε αυτήν την περίπτωση μπορεί να υπάρχει και συνολική αποδοχή και συμπαράσταση από την κοινωνία και να έχουμε καλύτερα αποτελέσματα.


Καλό μεσημέρι και καλό ΣΚ!!




Τετάρτη 25 Ιουλίου 2012

Τα μπάνια του λαού!

Όπως έλεγε και ο Ανδρέας έρχονται τα μπάνια του λαού σε λίγες μέρες, για τους περισσότερους από εμάς. Εύχομαι να περάσετε όλοι καλά, και για όσες μέρες βρεθείτε σε κάποια εξοχή ή σε κάποια παραλία να βγάλετε για λίγο από την σκέψη σας ότι σας βασανίζει.

Για σένα (ξέρεις εσυ) εύχομαι από Σεπτέμβριο να πάρεις απόσπαση στην Αθήνα και να μένουμε συνέχεια μαζί :-)



Φιλιά σε όλους,
Καλές διακοπές!!!!




Δευτέρα 28 Μαΐου 2012

Eurovision παρτάκι...

Το ξέρω οτι οι περισσότεροι δεν ασχολούνται με αυτό το θέμα, και δεν αξίζει τον κόπο κιόλας
αλλά είπα κι εγώ φέτος για μια και τελευταία φορά να ασχοληθώ με την eurovision από την μεριά ενός απλού τηλεθεατή. Παραθέτω μερικά από τα συμπεράσματα που έχω βγάλει για τον φετινό αλλά και όσους από τους προηγούμενους διαγωνισμούς έχει τύχει παρακολουθήσω :

  • Το ελληνικό τραγούδι ήταν μετριότατο. Μόνο η σκηνική παρουσία θα μπορούσε να το σώσει λίγο, αλλά με τέτοιους στίχους μάλλον δεν σωζόταν. Τα τελευταία χρόνια συμμετέχουμε με το ίδιο μουσικό στύλ για να κερδίσουμε κάτι καλό. Κερδίσαμε μια πρωτιά και 2-3 καλές θέσεις αλλά δεν γίνεται πάντα με την ίδια συνταγή να πας καλά. Άγνωστο παραμένει αν μπορούσαμε να πάμε καλύτερα εφόσον το φορεματάκι της τραγουδίστριάς μας ήταν λίγο πιο κοντό :D
  • Για το κυπριακό τραγούδι, πιστεύω ότι ήταν λίγο καλύτερο αλλά κατά τα λοιπά ισχύουν τα ίδια και με την ελληνική συμμετοχή.
  • Οι υπόλοιπες συμμετοχές κι αυτές δεν με ενθουσίασε κάποια. Εντάξει η Σουηδία που κέρδισε, ακουγόταν κάπως το τραγούδι τους αλλά δεν μπορείς να πείς ότι ήταν κάτι το ιδιαίτερο. Για το Αλβανικό που κέρδισε μια καλή θέση τι να πώ, νόμιζα οτι θα σπάσουν τα ποτήρια! Αν είναι έτσι την επόμενη φορά να φέρουν και τενόρο να τους κουφάνει όλους. Και για τις γιαγιάδες από την Ρωσία που ενθουσιάστηκαν πολλοί τι να πώ βρε παιδιά, πιο πολύ σκεφτόμουν μην πάθουν τίποτα στην ηλικία τους.  
  • Πολλοί θα σπεύσουν κλασσικά να μιλήσουν για αποτυχία και καταστροφή λές και το πρόβλημα μας είναι η συμμετοχή στην eurovision και όχι τα σημαντικά προβλήματα που αντιμετωπίζουμε ως λαός. 
  • Ως θεσμός τα τελευταία χρόνια, παρότι προσπαθούν να του δώσουν κύρος μέσω της διαφήμισης αλλά και των πολυέξοδων διοργανώσεων ανα χώρα, έχει φθίνουσα πορεία. Το γεγονός και μόνο οτι χώρες με παράδοση στο ευρωπαικό τραγούδι (βλ. Ιταλλία, Αγγλία, Γαλλία) δεν ασχολούνται και πολύ σοβαρά με την διοργάνωση λέει πολλά.
  • Αρνητική εντύπωση προκαλούν οι αντιθέσεις στην φετινή διοργάνωση στο Αζερμπαιτζάν (καλά το έγραψα;). Μια πολυδάπανη διοργάνωση σε μια χώρα η οποία κυβερνάται με αυταρχισμό, υπάρχει διαφθορά και οι κάτοικοί της (στην πλειοψηφία τους) ζούν κάτω από το όριο της φτώχειας. Ο μέσος ευρωπαίος πολίτης όμως βλέπει τα βιντεάκια της eurovision που δείχνουν μια υπερσύγχρονη πόλη και δεν καταλαβαίνει τι πραγματικά συμβαίνει σε αυτή την χώρα.
  • Για τον τρόπο που γίνεται η ψηφοφορία δεν είναι ανάγκη να κάνω κάποια ανάλυση. Βλέπουμε τι γίνεται κάθε χρόνο, οι χώρες ψηφίζουν συνήθως με βάση το ποιός είναι καλός γείτονας και με ποιόν έχουμε καλές σχέσεις (12 ποντάκια στην Ρωσία από την Ουκρανία γιατί είμαστε και καλοί φίλοι να πουμε). Και μόνο από αυτό το γεγονός χάνει την αξιοπιστία του ο διαγωνισμός.
Τελικά ο μόνος λόγος για να κάτσεις να δείς eurovision είναι να μαζευτείς με τους φίλους για κουτσομπολιό και χαβαλέ, για να γελάσεις και να περάσει όμορφα η ώρα σου.

Την επόμενη φορά θα ασχοληθώ με τίποτα πιο σοβαρό ...

Καλό σας απόγευμα.







Κυριακή 1 Απριλίου 2012

Η αντιμετώπιση της λαθρομετανάστευσης σε... 30 ημέρες

Ναι αυτό θέλουν να μας πείσουν οτι θα γίνει. Οτι ξεκινάει μια τεράστια προσπάθεια, που αυτή την φορά θα έχει αποτέλεσμα και θα διώξουν όλους τους παράνομους μετανάστες από το κέντρο. Όποιος πεί οτι αυτό γίνεται λίγες εβδομάδες πρίν τις εκλογές, έτσι ώστε να κερδίσουν κανα ψηφαλάκι είναι τουλάχιστον καχύποπτος! μα είναι δυνατόν να σκεφτείτε κάτι τέτοιο βρε;; Εντάξει μπορεί ο υπουργός μας να είχε πεί πρίν 3 χρόνια (όταν ήταν κυβέρνηση η ΝΔ), οτι είναι αδιανόητη η δημιουργία τέτοιων κέντρων κράτησης γιατί θα πρέπει να γίνεται σεβαστή η ανθρώπινη αξιοπρέπεια, ενώ τώρα να θεωρεί οτι είναι επιβεβλημένο κάτι τέτοιο.

Αλλά υπάρχει κανείς αλήθεια που να θεωρεί ότι έτσι θα λυθεί το πρόβλημα; Θα τους πάρεις από εδώ, και θα τους πάς σε κέντρα κράτησης (που ελάχιστες περιοχές στην Ελλάδα δέχονται να εγκασταθούν εκεί), και μετά τι; θα ξαναγυρίσουν πίσω στο κέντρο. Το ζήτημα είναι αρκετά πολύπλοκο και δύσκολο για να λυθεί τόσο απλά. Υπάρχουν ένα σωρό άλλα θέματα που πρέπει να επιλυθούν, ενδεικτικά αναφέρω 2-3 :

- Αυστηρότερο έλεγχο στα σύνορα, θαλάσσια και χερσαία.
- Στην Ιταλία η παράνομη διαμονή στην χώρα θεωρείται ποινικό αδίκημα, θα μπορούσε να γίνει το ίδιο και εδώ.
- καλύτερη αστυνόμευση στις πόλεις, συνεχείς έλεγχοι και όχι μια φορά στα 4 χρόνια.

Σε πολλές περιοχές ειδικά στο κέντρο έχουμε δεί εικόνες απο σπίτια, στα οποία στοιβάζονται πάνω από 10 λαθρομετανάστες μέσα σε άθλιες συνθήκες. Γιατί να υπάρχουν ιδιοκτήτες που να δέχονται ή ακόμα χειρότερα να επιδιώκουν να μαζέψουν όσο γίνεται περισσότερους στο σπίτι που νοικιάζουν για να έχουν οικονομικό όφελος; Γιατί να μην υπάρχουν κυρώσεις σε ιδιοκτήτες που χρεώνουν ενοίκιο με το κεφάλι; Γιατί παραπονιούνται οταν βρίσκουν μετά τα σπίτια τους διαλυμένα, το κράτος τους φταίει πάλι;

Η ζωή στην Αθήνα και ειδικά στο κέντρο έχει αλλάξει πολύ πρός το χειρότερο τα τελευταία χρόνια.
Παλιότερα θυμάμαι έπαιζα μέχρι αργά στις γειτονιές με τους φίλους μου, και δεν φοβόμασταν ούτε εμείς ούτε οι γονείς μας. Σήμερα δύσκολα να δώ παιδιά να παίζουν στο δρόμο. Αν δεν αλλάξει κάτι τα επόμενα χρόνια, η κατάσταση θα χειροτερέψει περισσότερο και λόγω της οικονομικής κρίσης.
Εχτές το πρωί βγήκα μια βόλτα στο κέντρο, όχι πολύ νωρίς, και είδα την εικόνα μιας άδεια πρωτεύσουσας: Λίγα αμάξια κυκλοφορούν (που να βγείς εκεί που έχει πάει η βενζίνη), λιγότεροι άνθρωποι (σε σχέση με πριν λίγους μήνες) κυκλοφορούν στα μαγαζιά, ενώ οι λαθρομετανάστες που εξαφανίστηκαν λόγω της "σκούπας", τους έβρισκες κάπου παρακάτω σε άλλες γειτονιές να μαζεύουν σκουπίδια με τα καροτσάκια τους.

Ας κάτσουν λοιπόν λίγο οι αρμόδιοι και ας σκεφτούν λίγο το μέλλον μας, και όχι τις επόμενες εκλογές. Η οικονομική κρίση μας έκανε φτωχότερους, ας μην μας κάνει και λιγότερο ασφαλείς, γιατί δεν θα έχουν άδικο τότε όσοι θέλουν να μεταναστεύσουν σε άλλη χώρα, για ένα καλύτερο μέλλον.

Καλό μεσημέρι και καλό Μήνα.

Κυριακή 12 Φεβρουαρίου 2012

Χρεοκοπία ή "Χρεοκοπία";

Το ερώτημα της σημερινής ημέρας θα μπορούσε να είναι και αυτό. Είναι απίστευτη πραγματικά η προσπάθεια της πλειοψηφίας των μέσων ενημέρωσης, και των κυβερνητικών κομμάτων να καταστροφολογούν και να εξηγούν γιατί πρέπει να ψηφιστεί το νέο μνημόνιο σήμερα, αφού μετά θα έρθει το χάος. Συνεχείς δηλώσεις, διαγγέλματα, επιβολή κομματικής πειθαρχίας και μια συστηματική προσπάθεια να καμφθούν οι όποιες αντιδράσεις.

Σε ένα ενημερωτικό ιστολόγιο αναφέρει μια κυβερνητική έκθεση με τις συνέπειες  μιας ενδεχόμενης χρεωκοπίας.

(προσπαθώ να θέσω κι εγώ τα δικά μου ερωτήματα)

-Πρώτες 72 ώρες: οι πολίτες πολιορκούν τις τράπεζες. Η Ε.Ε. στέλνει το χρονοδιάγραμμα για έξοδο από το ευρώ



-Δύο εβδομάδες μετά: ελλείψεις σε πετρέλαιο
(τώρα έχουμε πετρέλαιο δηλαδή, για θέρμανση ή για αυτοκίνητο, ποιός μπορεί να το αγοράσει; 
γιατί οι περισσότεροι δεν μπορούν να βάλουν πετρέλαιο; μήπως δεν έχουν λεφτά;;)
 

-1 μήνας μετά: αναστολή πληρωμών σε δημοσίους υπαλλήλους. Κλείνουν νοσοκομεία και σχολεία.
(σχολεία και νοσοκομεία συγχωνεύονται ήδη, οι μισθοί ολοένα και μειώνονται, δωρεάν υγεία υπάρχει 

δηλαδή τωρα; αρκετά φάρμακα δεν τα καλύπτουν τα ταμεία και αναγκάζεται ο κόσμος να τα πληρώνει απο την τσέπη του. Για να πάς σε έναν γιατρό να σε δεί στον ΕΟΠΠΥ, αν έχει συμπληρώσει εναν
αριθμό ασθενών μετά εσύ πληρώνεις για την επίσκεψη (μπορεί και να μην τον έχει συμπληρώσει και να 
σε κοροιδεύει)
 

- 3 μήνες μετά: συνεχή μπλακ άουτ της ΔΕΗ


(αυτό από που προκύπτει;)
-6 μήνες μετά: εκτοξεύεται η εγκληματικότητα, έρχεται ανθρωπιστική βοήθεια από το εξωτερικό
(ενώ τώρα η εγκληματικότητα είναι μηδέν!! αρκεί μόνο να αναφέρω οτι καθημερινά πλέον ακούμε 

αναφορές στις ειδήσεις για μικροκλοπές, και άλλες εγκληματικές ενέργειες)
-1 χρόνος μετά: η ανεργία στο 35%, καταρρέει η άμυνα της χώρας
(συγγνώμη η ανεργία πόσο είναι τώρα δηλαδή;; 21% σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, 

ανεπισήμως είναι πάνω από 25%, και με τα νέα μέτρα (απολύσεις στο δημόσιο κλπ) θα είναι πολύ χειρότερα!) 
η άμυνα της χώρας δεν έχει καταρρεύσει ήδη; πως μπαίνουν ανεξέλεγκτα χιλιάδες λαθρομετανάστες;
οι Τούρκοι πως κάνουν κρουαζιέρα στο Αιγαίο και κανένας δεν τους λέει τίποτα;
- 5 χρόνια μετά: κατασχέσεις κατοικιών δανειοληπτών, επιστροφή του πληθυσμού στην επαρχία, κίνδυνος για τη Δημοκρατία


(αχα καλό!! πόσοι μπορούν πλέον το στεγαστικό τους δάνειο όταν έχεις μειώσει 
κατά μεγάλο ποσοστό τον μισθό τους;; και πόσοι θα μπορούν στο άμεσο μέλλον 
οταν θα τους μειώσεις κι άλλο; 
η επιστροφή στην επαρχία είναι κάτι κακό; γιατί το αναφέρει σαν αρνητική συνέπεια;)


Και μερικά γενικά ερωτήματα/συμπεράσματα :


Πώς μπορεί κάποιος να έρχεται και να σου λέει εγώ θα σε σώσω όταν τόσα χρόνια δεν
το έχει καταφέρει;

Για να πάμε μπροστά και να αρχίσουμε μια νέα πορεία θα πρέπει να αναλάβουν θέσεις ευθύνης
νέα άτομα που δεν έχουν καμία σχέση με όσους κυβέρνησαν τα τελευταία χρόνια. Μετρημένοι στα 
δάχτυλα είναι αυτοί που κυβέρνησαν και είχαν κάποιο σημαντικό έργο τα τελευταία χρόνια.


Πώς είστε σίγουροι οτι θα βάλεις πλέον πάτο στο βαρέλι, όταν έχεις αποτύχει να το κάνεις επί 2.5 χρόνια; Μας κοροιδεύετε κανονικά; 
Έχετε νομιμοποίηση για να παίρνετε τέτοια μέτρα; ψήφισε ο λαός για να τους μειώσετε τον μισθό, 
να χάσει την δουλειά του; 


Γιατί δεν πιστεύω οτι αν καταψηφιστεί η σύμβαση σήμερα δεν σημαίνει απαραίτητα και χρεωκοπία;
Να σας θυμίσω οτι απο τον Σεπτέμβρη που  έληγαν κάποια ομόλογα και υποτίθεται δεν θα είχαμε ρευστό τον Οκτώβρη, φτάσαμε στον Δεκέμβριο που πήραμε την επόμενη δόση, και δεν είχαμε
αναστολή πληρωμών. Δυσκολεύομαι πλέον να πιστέψω οτιδήποτε μας λένε, μετά από τόσα ψέμματα.





Οι εκλογές θα γίνουν αργά ή γρήγορα. Ο καθένας απο εμάς ας προσέξει καλά προτού επιλέξει
ποιός θέλει να τον κυβερνά. Στις επόμενες εκλογές πρέπει να συμμετέχουμε όλοι, γιατί εμείς 
αποφασίζουμε για το μέλλον μας.

 Αυτά πρός το παρόν,

Καλό βράδυ,
και να προσέχετε όσοι πάτε Σύνταγμα σήμερα.