Μια από τις καλύτερες σειρές που έχουμε δεί έφτασε στο τέλος της, μετά από 6 χρόνια συγκινήσεων, απρόσμενων εξελίξεων, συγκρούσεων και αναπάντητων ερωτημάτων Τελικά ήταν χαμένοι οι ήρωές μας ή απλά αγνοούμενοι; Εγώ θα ψήφιζα το πρώτο. Ήταν χαμένοι στην ζωή τους προτού πέσει το αεροπλάνο στο νησί. Στο νησί βρήκαν το νόημα της ζωής, της αγάπης, της φιλίας και όλων των υπόλοιπων αξιών που δεν είχαν βρεί στην ζωή τους μέχρι εκείνη την στιγμή.
Μετά το τέλος της σειράς έχουν βγεί από πάρα πολλούς θεωρίες σχετικά με όλα αυτά που είδαμε στο νησί. Τι από αυτά που είδαμε έγιναν και τι όχι; Ο καθένας ερμήνευσε το τελευταίο επεισόδιο με τον δικό του τρόπο, αν και, κατά γενική ομολογία, έμειναν αρκετά αναπάντητα ερωτήματα. Και όμως η επιτυχία του LOST είναι αυτό ακριβώς το σημείο, άφηνε τον θεατή να αναπτύξει τις δικές του θεωρίες και σκέψεις σχετικά με το τι μπορεί να κρύβεται πίσω από κάποιο συμβάν. Ας μην μακρυγορήσω άλλο όμως, ο σκοπός αυτής της ανάρτησης είναι να πω με λίγα λόγια τι είναι αυτό που έχω καταλάβει τόσο καιρό σχετικά με το συνέβη στο νησί εξ αρχής, αλλά και πώς αντιλαμβάνομαι το τέλος της σειράς.
Καταρχήν οτι συνέβη στο νησί από την στιγμή που έπεσε το αεροπλάνο (1η σεζόν) ήταν αληθινό. Αυτό νομίζω δεν μπορεί να αμφισβητηθεί (γιατί υπάρχουν κάποιοι που πιστεούν οτι σκοτώθηκαν όταν έπεσε το αεροπλάνο). Η σκηνή που ξεκινάει η σειρά με τον Τζάκ να είναι ξαπλωμένος και να ανοιγει το ματι, είναι παρόμοια με την σκηνή που πεθαίνει στο τελευταίο επεισόδιο όπου αυτή τη φορά κλείνει το μάτι (απο τις πλέον συγκινητικές σκηνές). Απο κει και πέρα επαναλαμβάνω ότι όσα έγιναν στην συνέχεια ήταν αληθινά: ο μάυρος καπνός, ο Ντέσμοντ να πληκτρολογεί τους αριθμούς κάθε 108 δευτερολεπτα για να σώσει το νησί, η σύγκρουση με τους «Άλλους» και όλα τα υπόλοιπα. Από κάποια στιγμή και μετά είχαν την εντύπωση ότι όλα αυτά γίνονται για κάποιο λόγο, αλλά μέχρι και τον 5ο κύκλο δεν μπορούσαν να τον προσδιορίσω. Ένα από τα καλά στοιχεία του LOST που έδιναν μεγάλο ενδιαφέρον είναι οτι κάθε φορά που μπορεί να λυνόταν ένα μυστήριο ανακάλυπτες οτι στο βάθος κρύβοταν πολύ περισσότερα πράγματα.
Ο Jacob ίσως είχε σχεδιάσει όλα αυτά απο την αρχή, δηλαδή ποιός θα αναλάβει να υπερασπιστεί το νησί μετά απο αυτόν (ο Τζάκι και μετά ο Hurley), και έψαχνε να βρεί τρόπο να σκοτώσει τον MIB (δεν μπορούσε να το κάνει ο ίδιος), και γι αυτό επέλεξε τους υποψήφιους για να εκπληρώσει αυτό το σκοπό. Η πηγή του νησιού όπως είδαμε, μάλλον ήταν κατά κάποιο τρόπο η καρδιά του νησιού που το προστάτευε. Το νησί από μόνο του είχε κάποιες ιδιαιτερότητες: διέθετε μια ανεξήγητη ηλεκτρομαγνητική ενέργεια, δεν ήταν προσβάσιμο απο τον «έξω κόσμο» κλπ. Η καταστροφή της πηγής σήμαινε και καταστροφή του νησιού (αλλά όχι και του κόσμου όπως υπονοήθηκε σε κάποιες περιπτώσεις).
Στην 6η σεζόν είδαμε να εξιστορούνται δύο διαφορετικές πράγματικότητες που μέχρι το τέλος πιστεύαμε οτι είναι δύο παράλληλα παρόντα. Ένα στο νησί με τους εναπομείναντες πρωταγωνιστές και ένα που δείχνει την ζωή τους αφού δεν έχει πέσει το αεροπλάνο. Στο πρώτο επεισόδιο του 6ου κύκλου μάλιστα δείχνει μια εικόνα ενός βυθισμένου νησιού κάτι που δεν μπορώ να το εξηγήσω ακόμα.
Στο τελευταίο επεισόδιο είδαμε οτι δεν υπάρχει παράλληλο παρόν αλλά τα flash sideways είναι ένα είδος «εικονικής πραγματικότητας», ένα ενδιάμεσο στάδιο το οποίο δημιούργησαν οι ήρωες (πολλοί λένε οτι το έκανε ο Hurley όταν ανέλαβε να φυλάει το
νησί) προκειμένου να υπάρχει ένα μέρος όπου θα συναντηθούν οι «ψυχές» τους για να προχωρήσουν στο επόμενο στάδιο (μεταθανάτια ζωή – παράδεισος ; ο καθένας το ερμηνεύει όπως νομίζει καλύτερα). Αυτό το ενδιάμεσο στάδιο δεν μπορεί να προσδιοριστεί χρονικά, άλλωστε ο πατέρας του Τζάκ του είπε οτι κάποιοι πέθαναν πρίν απο εσάς και άλλοι πολύ αργότερα (αυτοί που διασώθηκαν και έφυγαν τελικά απο το νησί). Στην εκκλησία όμως δεν ήταν όλοι παρόντες, κάποιοι έλειπαν π.χ ο Μάικλ και ο Γουώλτ και αυτό συνέβη γιατί δεν εκπλήρωσαν τελικά κάποιο σκοπό για τον οποίο βρίσκονταν στο νησί (π.χ ο Μαικλ πρόδωσε τους συντρόφους. Αυτοί που δεν εκπλήρωσαν τον σκοπό τους είναι καταδικασμένοι να μείνουν στο νησί μέχρι να είναι έτοιμοι να προχωρήσουν στο επόμενο στάδιο και να βρούν τους υπόλοιπους συντρόφους τους .
Για μένα το LOST ήταν ένα ευχάριστο ταξίδι που κράτησε 6 χρόνια, που ίσως είχε και κάποια κακά στοιχεία, αλλά αυτό δεν αλλάζει την συνολικά καλή εικόνα που έχω κρατήσει όλα αυτά τα χρόνια. Ήταν μια σειρά που τα είχε όλα: έντονα συναισθήματα, δράμα, δράση, επιστημονική φαντασία και το σίγουρο είναι οτι δεν έχανες σε κανένα το ενδιαφέρον σου και περίμενες με μεγάλη προσμονή να δείς το επόμενο επεισόδιο.
Μετά το τέλος της σειράς έχουν βγεί από πάρα πολλούς θεωρίες σχετικά με όλα αυτά που είδαμε στο νησί. Τι από αυτά που είδαμε έγιναν και τι όχι; Ο καθένας ερμήνευσε το τελευταίο επεισόδιο με τον δικό του τρόπο, αν και, κατά γενική ομολογία, έμειναν αρκετά αναπάντητα ερωτήματα. Και όμως η επιτυχία του LOST είναι αυτό ακριβώς το σημείο, άφηνε τον θεατή να αναπτύξει τις δικές του θεωρίες και σκέψεις σχετικά με το τι μπορεί να κρύβεται πίσω από κάποιο συμβάν. Ας μην μακρυγορήσω άλλο όμως, ο σκοπός αυτής της ανάρτησης είναι να πω με λίγα λόγια τι είναι αυτό που έχω καταλάβει τόσο καιρό σχετικά με το συνέβη στο νησί εξ αρχής, αλλά και πώς αντιλαμβάνομαι το τέλος της σειράς.
Καταρχήν οτι συνέβη στο νησί από την στιγμή που έπεσε το αεροπλάνο (1η σεζόν) ήταν αληθινό. Αυτό νομίζω δεν μπορεί να αμφισβητηθεί (γιατί υπάρχουν κάποιοι που πιστεούν οτι σκοτώθηκαν όταν έπεσε το αεροπλάνο). Η σκηνή που ξεκινάει η σειρά με τον Τζάκ να είναι ξαπλωμένος και να ανοιγει το ματι, είναι παρόμοια με την σκηνή που πεθαίνει στο τελευταίο επεισόδιο όπου αυτή τη φορά κλείνει το μάτι (απο τις πλέον συγκινητικές σκηνές). Απο κει και πέρα επαναλαμβάνω ότι όσα έγιναν στην συνέχεια ήταν αληθινά: ο μάυρος καπνός, ο Ντέσμοντ να πληκτρολογεί τους αριθμούς κάθε 108 δευτερολεπτα για να σώσει το νησί, η σύγκρουση με τους «Άλλους» και όλα τα υπόλοιπα. Από κάποια στιγμή και μετά είχαν την εντύπωση ότι όλα αυτά γίνονται για κάποιο λόγο, αλλά μέχρι και τον 5ο κύκλο δεν μπορούσαν να τον προσδιορίσω. Ένα από τα καλά στοιχεία του LOST που έδιναν μεγάλο ενδιαφέρον είναι οτι κάθε φορά που μπορεί να λυνόταν ένα μυστήριο ανακάλυπτες οτι στο βάθος κρύβοταν πολύ περισσότερα πράγματα.
Ο Jacob ίσως είχε σχεδιάσει όλα αυτά απο την αρχή, δηλαδή ποιός θα αναλάβει να υπερασπιστεί το νησί μετά απο αυτόν (ο Τζάκι και μετά ο Hurley), και έψαχνε να βρεί τρόπο να σκοτώσει τον MIB (δεν μπορούσε να το κάνει ο ίδιος), και γι αυτό επέλεξε τους υποψήφιους για να εκπληρώσει αυτό το σκοπό. Η πηγή του νησιού όπως είδαμε, μάλλον ήταν κατά κάποιο τρόπο η καρδιά του νησιού που το προστάτευε. Το νησί από μόνο του είχε κάποιες ιδιαιτερότητες: διέθετε μια ανεξήγητη ηλεκτρομαγνητική ενέργεια, δεν ήταν προσβάσιμο απο τον «έξω κόσμο» κλπ. Η καταστροφή της πηγής σήμαινε και καταστροφή του νησιού (αλλά όχι και του κόσμου όπως υπονοήθηκε σε κάποιες περιπτώσεις).
Στην 6η σεζόν είδαμε να εξιστορούνται δύο διαφορετικές πράγματικότητες που μέχρι το τέλος πιστεύαμε οτι είναι δύο παράλληλα παρόντα. Ένα στο νησί με τους εναπομείναντες πρωταγωνιστές και ένα που δείχνει την ζωή τους αφού δεν έχει πέσει το αεροπλάνο. Στο πρώτο επεισόδιο του 6ου κύκλου μάλιστα δείχνει μια εικόνα ενός βυθισμένου νησιού κάτι που δεν μπορώ να το εξηγήσω ακόμα.
Στο τελευταίο επεισόδιο είδαμε οτι δεν υπάρχει παράλληλο παρόν αλλά τα flash sideways είναι ένα είδος «εικονικής πραγματικότητας», ένα ενδιάμεσο στάδιο το οποίο δημιούργησαν οι ήρωες (πολλοί λένε οτι το έκανε ο Hurley όταν ανέλαβε να φυλάει το
νησί) προκειμένου να υπάρχει ένα μέρος όπου θα συναντηθούν οι «ψυχές» τους για να προχωρήσουν στο επόμενο στάδιο (μεταθανάτια ζωή – παράδεισος ; ο καθένας το ερμηνεύει όπως νομίζει καλύτερα). Αυτό το ενδιάμεσο στάδιο δεν μπορεί να προσδιοριστεί χρονικά, άλλωστε ο πατέρας του Τζάκ του είπε οτι κάποιοι πέθαναν πρίν απο εσάς και άλλοι πολύ αργότερα (αυτοί που διασώθηκαν και έφυγαν τελικά απο το νησί). Στην εκκλησία όμως δεν ήταν όλοι παρόντες, κάποιοι έλειπαν π.χ ο Μάικλ και ο Γουώλτ και αυτό συνέβη γιατί δεν εκπλήρωσαν τελικά κάποιο σκοπό για τον οποίο βρίσκονταν στο νησί (π.χ ο Μαικλ πρόδωσε τους συντρόφους. Αυτοί που δεν εκπλήρωσαν τον σκοπό τους είναι καταδικασμένοι να μείνουν στο νησί μέχρι να είναι έτοιμοι να προχωρήσουν στο επόμενο στάδιο και να βρούν τους υπόλοιπους συντρόφους τους .
Για μένα το LOST ήταν ένα ευχάριστο ταξίδι που κράτησε 6 χρόνια, που ίσως είχε και κάποια κακά στοιχεία, αλλά αυτό δεν αλλάζει την συνολικά καλή εικόνα που έχω κρατήσει όλα αυτά τα χρόνια. Ήταν μια σειρά που τα είχε όλα: έντονα συναισθήματα, δράμα, δράση, επιστημονική φαντασία και το σίγουρο είναι οτι δεν έχανες σε κανένα το ενδιαφέρον σου και περίμενες με μεγάλη προσμονή να δείς το επόμενο επεισόδιο.