Παρασκευή 6 Μαρτίου 2015

Οι φυλές των αστικών συγκοινωνιών στην πρωτεύσουσα

   Ξέρω τι θα πείτε όσοι αναγνώστες έχετε απομείνει, ότι δεν είμαι και πολύ συνεπής με τον εαυτό μου. Είχα υποσχεθεί στον εαυτό μου και σε εσάς περισσότερες αναρτήσεις, και αντί αυτού έχω να γράψω σχεδόν 2 χρόνια. Αρκετές φορές ενώ είχα σκέψεις στο μυαλό μου που μπορούσαν να μεταφερθούν ως αναρτήσεις, τελικά δεν το έκανα για χψ λόγους.

   Βέβαια επειδή πάντα ήθελα κατά κάποιο τρόπο να καταγράφω, σκέψεις, ιδέες, γεγονότα στην ζωή μου αποφάσισα από τις αρχές του χρόνου να έχω ένα ημερολόγιο το οποίο να ενημερώνω σε καθημερινή βάση. Μαζί με το ημερολόγιο, και αν το μπορέσω τελικά, θέλω να καταγράφω στο ιστολόγιο και κάποιες σημαντικές στιγμές, εικόνες, ιδέες ή όπως αλλιώς θέλετε πείτε το από το σήμερα και το χτες. Όπως θα δείτε άλλαξε και ο τίτλος του blog.

   Αλλά ας μην το αναλύω πολύ, πρέπει να περάσω στο θέμα της ανάρτησης. Και αυτό έχει να κάνει με τα είδη (ή τις φυλές καλύτερα!) των ανθρώπων που συναντάω χρησιμοποιώντας τις αστικές  συγκοινωνίες στην Αθήνα για να πάω στην δουλειά μου. Ας προσπαθήσω να τους κατατάξω σε κατηγορίες λοιπόν :

- η πλειοψηφία (όχι και μεγάλη πάντως) θα έλεγα είναι η κατηγορία στην οποία θα τοποθετούσα τον εαυτό μου. Είναι σχεδόν ανέκφραστοι, που και που βγάζουν το κινητό τους για να διαβάζουν καμιά
είδηση, να ανταλλάξουν μηνύματα. Είναι σχετικά ευγενής, περιμένουν να βγει από το μετρό ο κόσμος πριν επιβιβαστούν σε αυτό, και δεν θα κάτσουν να στριμωχτούν αν δουν ότι δεν χωράνε.

- Μια κατηγορία από μόνη της είναι οι άνθρωποι της τρίτης ηλικίας. Στους περισσότερους από αυτούς σου βγαίνει αυτόματα στην συμπεριφορά σου, ότι πρέπει να τους παραχωρήσεις την θέση για να κάτσουν ή να τους μιλήσεις ευγενικά. Υπάρχει μια υποκατηγορία εδώ, των γκρινιάρηδων/δυσφορούμενων που ακόμα και να σηκωθείς να τους προσφέρεις την θέση σου δεν πρόκειται να ακούσεις ένα ευχαριστώ.

- Μια κατηγορία είναι και αυτοί που πάντα τους βλέπεις με ένα βιβλίο στο χέρι. Διαβάζουν στο μετρό, στον ηλεκτρικό, στο λεωφορείο, στην στάση, στις κυλιόμενες. Απορώ και εγώ πώς και δεν χάνουν την στάση ή δεν σκοντάφτουν. Τέτοια αφοσίωση πια!

- Άλλη μια μικρή κατηγορία, είναι οι μουσικόβιοι. Δεν λένε με τίποτα να βγάλουν τα ακουστικά από τα αυτιά τους, ενώ δεν είναι και λίγοι εκείνοι που έχουν αρκετά δυνατά την μουσική (προφανώς για να ακούμε και οι υπόλοιποι).

- οι χαρτογιακάδες, καριερίστες. Τους καταλαβαίνεις από το ντύσιμό τους. Ντυμένοι πάντα με κοστούμι, γραβατούλα, σένιο παντελονάκι διαβάζουν την πολιτικό/οικονομική εφημερίδα τους
και παράλληλα μιλάνε στο ένα από τα δέκα τηλέφωνα που έχουν για business.  

- Φυσικά δεν θα μπορούσε να λείψει η κατηγορία των Ελληναράδων, και σε αυτό το ζήτημα. Σε αυτή την κατηγορία θα εντάξω τα ζωντόβολα που ενώ είναι γεμάτος ο συρμός ή το λεωφορείο, έρχονται και σπρώχνουν για να χωθούν και αυτοί σε καμιά γωνία. Εδώ ανήκουν και όσοι, ενώ κλείνουν οι πόρτες έρχονται με φόρα και με τα χέρια τους τις κρατάνε ανοικτές, και μετά χαζογελάνε για να δειξουν σε φίλους/γκόμενα το σπουδαίο τους κατόρθωμα. Μπράβο γίγαντα! Εδώ θα λογαριάσω και όσους μπαίνουν σε μετρό, λεωφορείο και κρατάνε στο χέρι φαγητό, ποτό. Που μιλάνε τόσο δυνατά λες και είναι στο σπίτι τους. Κάποιοι είναι και οξύθυμοι και μπορεί να σε βρίσουν για το τίποτα, χωρίς να καν να τους μιλήσεις. Μπορεί να τους ενοχλεί και η φάτσα των γύρω τους. Ναι έχει τύχει, δεν είναι πλάκα! Μου έχει τύχει όταν πήγαινα λύκειο, να είμαι σε λεωφορείο, και να γυρίζει μια γριά και να λέει σε μια κοπέλα "Μα πώς είσαι έτσι;; τι  φάτσα είναι αυτή; τα χάλια σου έχεις!! Φύγε από δώ μπάζο!!". Αρκετοί από αυτούς, κυρίως είναι και σε νεαρή ηλικία. Δεν έχουν κανένα σεβασμό στον συνάνθρωπο. Δεν σηκώνονται με τίποτα για να κάτσει ένας γεροντάκος, ή μια εγκυμονούσα, ή κάποιος με σοβαρό θέμα υγείας. Αδιαφορούν ακόμα και στις παρατηρήσεις των υπολοίπων.

- Ξεχωριστή κατηγορία αποτελούν, οι επαίτες. Εδώ είναι λίγο ιδιαίτερη περίπτωση, γιατί δεν θέλω και να κοροϊδεύω ανθρώπους που μπορεί να έχουν πρόβλημα υγείας. Είναι δύσκολο για έναν άνθρωπο που δεν έχει πόρους, να έρχεται σε δύσκολη θέση και να ζητάει έστω και μια ελάχιστη βοήθεια. Θα πρέπει βέβαια να δεχτούμε ότι υπάρχει και ένα κομμάτι από αυτούς που επαιτούν και μπορεί να μην έχουν κανένα πρόβλημα. Αναφέρομαι ειδικά σε εκείνους που έρχονται και ζητάνε επιτακτικά λεφτά, και αν τους απαντήσεις μπορεί να σε βρίσουν από πάνω.

- Οι ναρκομανείς και οι άνθρωποι που γενικότερα βρίσκονται υπό την επήρεια ουσιών, σου δίνουν την αίσθηση ότι βρίσκονται σε τελείως διαφορετικό κόσμο. Παρότι αρκετοί τους θεωρούν περιθωριακούς, δεν έχω παρατηρήσει ποτέ να έχουν δημιουργήσει κάποιο πρόβλημα.


Ελπίζω να μην ξέχασα κανέναν, αν και όλοι μας λίγο πολύ αποτελούμε ειδική κατηγορία!